نون نوشتن

نون نوشتن

اثر محمود دولت آبادی

نشر چشمه، زمستان 1388

در مورد معرفی استاد دولت آبادی واژه ای که حقیقت مطلب را ادا کند چیزی به ذهنم نرسید اما همین بس که قلمش و گفتارش پویایی منحصر به فرد خودش را دارد حتی در یادداشت های شخصی....

نون نوشتن اونطور که در ابتدای کتاب اومده احوال سالیان 59 تا 74 استاد در 60 یادداشت کوتاه و بلند می باشد. دولت آبادی در این کتاب ذهنیات مکتوبش را به چاپ رسانیده که به نظر من برای هر اهل کتابی و هر شخص دست به قلمی جالب و حتی می تواند نمونه بی بدیلی باشد. خواندن تفکرات یک نویسنده ی هنرمند بزرگ خالق کتاب بی نظیر کلیدر برای من موهبتی بود : 

آنچه در این گاهی نوشتن ها آمده است در مسیر مدتی پانزده – شانزده ساله نوشته شده و هیچ کوششی به جهت تغییر یا تحریف آنچه اندیشیده و نوشته ام انجام نگرفته. خواسته ام هر آن چه در هر هنگام یادداشت کرده ام بیاید، از آن که خود بدانم در چه گاه چه می اندیشیده ام و شما نیز اگر خواستید بدانید !         دولت آبادی 15 مهر ماه 1388

بخشی از متن شماره 40 :

« نمی دانم برای که و خطاب به که می نویسم ! فقط احساس می کنم که باید بنویسم. زخمی هستم و احساس می کنم زحماتم دارند پایمال می شوند، و اگر در این خاموش ترین دفتر، سخن از آن به میان می آورم از این روست که جایی برای بیان آن نمی بینم. هیچ کس و هیچ نهاد و مقام مسئولی به من پاسخ نمی دهد. شاید زمانی دیگر ، وقتی کسی این یادداشت ها را می خواند ............... »

« سالها می گذرد که من به مناسبت کارم نویسندگی، به نسبت بضاعت خودم ، همیشه به زبان فارسی و امکانات و ظرفیت های زبان اندیشیده ام. یکی از مراحل اندیشیدن درباره ی زبان وقتی بود که در زندادن اوین ماه های آخر محکومیت خودم را می گذرانیدم به سال 1355. »

« اندیشیدن را جدی بگیریم. اندیشیدن. آن چه ما کم داریم ، مردان و زنانی است که اندیشیدن را جدی گرفته باشند.... »