خیانت

نام اثر: خیانت

موضوع: نمایشنامه

نوبسنده: هارولد پینتر

مترجمان:نگار جواهریان /  تینوش نظم جو

انتشارات: نشر نی

تعداد صفحه: 128

خلاصه اثر:

پرده اول نمایش از آنجائی شروع می شود که اِما و جری در بار مشغول نوشیدن بودند. هر دوی آنها به مدت پنج سال با هم زندگی مشترکی را در خانه ای به دور از چشم همسران و فرزندانشان تجربه کردند و حالا بعد از دو سال دوری دوباره هم را می دیدند. هر دوی آنها در جوانی عاشق ادبیات و سردبیر دو مجله شعر بودند و از آن زمان نامه های پور شوری درباره ادبیات برای هم می فرستادند. بعد جری با جودیت که یک پرستار و اِما با رابرت که ناشر معتبری بود ازدواج کردند . جری دوست صمیمی رابرت بوده و نویسندگان جوان و خوش آتیه را برای او کشف و معرفی می کند.اما زندگی آنها را به مسیر دیگر هدایت کرد.

روال داستان سیر معکوس دارد و از زمان حال به گذشته حرکت می کند و جریان این خیانت را از انتها به آغاز نمایش  می دهد.

بریده ای از اثر:

«اِما: من به تو زنگ زدم . نمی دونم چرا

جری: چقدر عجیبه، ما باهم خیلی صمیمی بودیم ، مگه نه؟... من و رابرت ... حتی اگه ماههاست همدیگه رو ندیدیم... ولی توی تمام این سالها، با وجود همه ی این گیلاس هائی که با هم زدیم، همه این ناهار هائی که با هم خوردیم ... من هیچ وقت متوجه نشدم...حتی هیچ وقت احتمال ندادم ... که می تونه کس دیگه ای... جز تو توی زندگی اش باشه. هیچ وقت. مثلا،وقتی آدم با رفیقش توی بار نشسته ، یا توی رستوران، بر فرض... گاهی پا می شه بره بشاشه، می دونی، کی نمی ره، ولی منظورم اینه که ... اگه بره یواشکی یه زنگی بزنه، تو این رو توی تمام وجودت حس می کنی ، می دونی،حتی صدای افتادن سکه رو توی دستگاه می شنوی. ولی من هیچ وقت این حس رو با رابرت نداشتم. صدای افتادن هیچ سکه ای رو با رابرت توی هیچ باری نشنیدم. با مزه این جاست که این من بودم که می رفتم سکه توی تلفن می انداختم و قایمکی زنگ می زدم- اون هم به تو- تنها می ذاشتمش پشت پیشخون مست کنه. همینه که عجیبه...»

درباره نویسنده:

هارولد پینتر پسر یک خیاط انگلیسی ، نخست تئاتر را به عنوان بازیگر شروع می کند اما خیلی زود به سراغ نویسندگی می رود و نخستین رمانش را با عنوان کوتوله ها(1960 میلادی) می نویسد. نخستین نمایشنامه بلند او به نام «جشن تولد»در سال 1957 با استقبال تماشاگران مواجه نمی شود اما نمایشنامه «سرایدار» در سال 1959 نخستین موفقیت او در زمینه تئاتر محسوب می شود. منتقدین به نمایشنامه های او لقب «تئاتر تهدید» داده اند.

در سال 2005 جایزه نوبل ادبیات را دریافت می کند و اعلام می کند که دیگر نمایشنامه نمی نویسد.

هارولد پینتر:

 من دنبال این نیستم که جهانی بشوم به اندازه کافی نوشتن این نمایشنامه ی لعنتی برام کار سخت و وقت گیری هست ...