بازی عروس و داماد

بازی عروس و داماد    

مجموعه داستان   

بلقیس سلیمانی   

نشر چشمه  ۱۳۸۶  

۱۰۲ صفحه - ۶۳ داستان کوتاه یا خیلی کوتاه!   

  بلقیس سلیمانی نویسنده ای است که داستان نویسی اش را دیر شروع کرد اما تبدیل شد به یکی از چهره های ادبی مهم همین سالها ی پر اتفاق حاشیه ای که در آن نفس می کشیم . 

خانم سلیمانی در چهارمین دهه ی عمرش آن قدر به مرگ و شوخیهای آن فکر می کند که گاهی  آدم را به این گمان می اندازد در زندگی اش چقدر با ابعاد آن برخورد داشته است .

  خانم نویسنده  در داستان های کوتاه این کتاب  ـ  برای فاصله ی میان جدی بودن و جدی نبودن ـ  زندگی های امروزی شهری آدمهائی را پیدا کرد که هر روز شاید از کنارشان رد می شویم و سعی می کنیم شانه مان به آنها برخورد نکند . بلقیس سلیمانی از این آدم ها نوشته از همان هائی که قرار است روزی برای مردنشان آگهی های کوچک تسلیت به روزنامه بدهیم و فکر کنیم خب این هم وظیفه ی اخلاقی مان . نویسنده ی این داستان ها زنی است میان سال منتقدی کهنه کار نویسنده ای جدی که سعی دارد برای دنیای تلخ دور و برمان خط و نشان بکشد ... خانم داستان نویس با این نگاه نه قرار است و نه می خواهد دنیا را عوض کند . سلیمانی با ما شوخی دارد .  

ـ  از پشت جلد کتاب ـ  

***      

بلقیس سلیمانی متولد سال ۱۳۴۲ است یعنی نه تنها هم نسل  که هم سن من است . نمی دانم به این دلیل است که حرفش اینقدر به دل من نشسته یا به دلیل اینکه یک زن است یا اینکه اصلا بلد است حرفهای دلنشینی بزند !  

اینکه با دو جمله یا با یک پاراگراف بتوانی اینجور تا ته دل مخاطب را بلرزانی و روزها و شبها اورا درگیر کنی فکر می کنم آرزوی هر نویسنده ای است و بلقیس سلیمانی در آرامش و بی ادعا این کار را می کند . آنچه که او می نویسد و ما را درگیر می کند انگار برای خودش به اندازه ی یک احوالپرسی  روزمره است و این است آن چه که به جذابیت کارهای او می افزاید . بحث اینکه کارهای بشدت کوتاه او مینیمال به حساب می آیند یا flash به نظر من کمتر از خود داستان ها اهمیت دارد . In a flash اصطلاحی است به معنی برق آسا و به نظر میرسد که علت این نامگذاری برای این قبیل نوشته ها در ادبیات همین باشد اما چنان که اشاره کردم به نظر من این کمترین چیزی است که باید به آن  پرداخته شود . بازی عروس و داماد را باید خواند . فقط همین و بدون ثانیه ای تردید .  In a flash !!  

این توضیح را به شما بدهکارم که عکس ارتباط مستقیمی با جلد کتاب ندارد .

 «پدر گفت؛ مادرت به آسمان ها رفته. عمه گفت؛ مادرت به یک سفر دور و دراز رفته. خاله گفت؛ مادرت آن ستاره پرنور کنار ماه است. دختربچه گفت؛ مادرم زیر خاک رفته است. عمه گفت؛ آفرین، چه بچه واقع بینی، چقدر سریع با مساله کنار آمد. دختربچه از فردای دفن مادرش، هر روز پدرش را وادار می کرد او را سر قبر مادرش ببرد. آنجا ابتدا خاک گور مادر را صاف می کرد، بعد آن را آب پاشی می کرد و کمی با مادرش حرف می زد. هفته سوم، وقتی آب را روی قبر مادرش می ریخت، به پدرش گفت؛ پس چرا مادرم سبز نمی شود؟»