ویکنت دو نیم شده

           

نویسنده: ایتالو کالوینو

ترجمه: پرویز شهدی

ناشر: چشمه

چاپ اول: 1382

تیراژ: 1700 نسخه

بها: 1000 تومان

«هوای سحرگاهی رنگ پریده بود. دو مبارز شمشیر به دست، روی چمن آماده ایستاده بودند. جذامی توی بوقش دمید. این علامت شروع مبارزه بود. آسمان انگار پرده­ ای باشد، به لرزه در آمد، موش­ های صحرایی پنجه­ شان را در خاک فرو بردند، زاغ­ ها بی­ آن که سر از زیر بال بیرون بیاورند، پری از زیر بغل­ شان کندند که دردشان آمد، کرم خاکی دم خودش را بلعید، افعی خودش را گزید، زنبور نیشش را روی سنگ شکست: هیچ کس نبود که علیه خودش قیام نکرده باشد، .... به این ترتیب بود که مداردو به خودش حمله ور شد، هر دو دست مسلح به یک شمشیر»

                                                                                     [ویکنت دو نیم شده، ص 116]

وجود انسان سرشار از بدی­ ها و نیکی هاست که تعادل هستی را سامان می دهد. اما وقتی نیمه­ های بدی و نیکی جدای از هم تجسم یابند، چه اتفاقی می افتد؟ «ویکنت مداردو دی ترّالبا» می­ رود به جنگ ترک­ ها و درست روبه روی توپ می­ ایستد، توپ هم گلوله­ ای پرتاب می­­ کند و ویکنت می­ شود دو نیم کامل! نیمی خیر و نیمی شر.

در این داستان بلند و دلنشین، بدی و نیکی وجود انسان در رابطه با خودش، با طبیعت و انسان­ های دیگر به نمایش گذاشته می­ شود؛ لحن کنایی و طنزآلود داستان، جهان مردم عادی و

جذامی­ ها را در برخورد با نیکی و بدی مطلق به تصویر می­ کشد. در این جهان طنزآلود می­ بینیم که ساختن دستگاه­ های شکنجه آسان­ تر از دستگاه­ های مفید است.

«استاد نجار رفته رفته به این فکر می­افتاد که ساختن دستگاه­های مفید از امکانات آدم­ها بیرون است و تنها دستگاه­هایی که می­توانست به طریقی عملی و دقیق کار کند، همان دستگاه­ها و خرک­های ویژه­ی شکنجه کردن بود، ...» طرح­ های خیر، هرگز عملی نمی­ شود اما طرح­ های شر به زیبایی و با نوآوری­ های زیاد ساخته و پرداخته می­ شود. پروتستان­ هایی که برای نیکوکار بودن در جامعه­ ای منزوی زندگی می­ کنند تاب نیکی­ های خیر را نمی­ آورند. خیر با وضعیتی مسیح وار و شر با پلیدی اهریمنی در میان مردم هستند مردمی که بدی­ های شر برایشان پذیرفتنی­ تر است تا نیکوکاری­ های زجرآور خیر. دو نیمه عاشق دختری می شوند. این عشق و شیطنت دختر، دو نیمه را با هم رو به رو می کند تا عاقبت دو نیمه به هم پیوند می­ خورند و جهان ترالبا به روال عادی خودش برمی­ گردد.