تاریخ اساطیری ایران

نام کتاب: تاریخ اساطیری ایران

نویسنده: دکتر ژاله آموزگار

تعداد صفحه: 112

نشر: انتسارات سمت

بها: 20000

در این تاریخ اساطیر ایران به چهار دوره سه هزار ساله تقسیم می گردد و نویسنده  طی چهار فصل  به شرح این دوره ها می پردازد.

در فصل نخست با دو بند الف) دنیای روشناییها و نیکی ها و ب)دنیای تاریکیها و بدیها به توضیح یکایک امشاسپندان و ایزدان از بند الف و اهریمنان و دیوان از بند ب می پردازد.

در دورۀ پایانی سه هزاره نخستین وآغاز سه هزاره دوم نبردی میان دو نیرو در می گیرد در پایان اهریمن به دست اورمزد بیهوش شده و به دوزخ فرستاده می شود و در طول سه هزار سال دوم در آنجا بیهوش می ماند.

پس از بیهوشی اهریمن، اورمز آفرینش گیتی را آغاز می کند.

در پایان سه هزاره دوم یاران و همدستان اهریمن که از بیهوشی سرکردۀ خود در رنجند به ترغیب او می پردازند تا از این بی خبری به در آید و یورش دوم اهریمن به جهان آغاز می گردد در هر تازش اهریمن به همراه دیوان ، ایزدان و امشاسپندان در برابر آنها می ایستند و به آفرینش دریاها و رودها و گیاهان می پردازند. 

نخستین زوج بشر در این کشاکش از نطفه گیومرث از شاخۀ ریواس که همسان و همبالند به وجود می آید. در روایت شاهنامه سخنی از مشی و مشیانه نیست و ابتدا کیومرث و پس از آن سیامک کدخدای جهان می شوند و پس از آن با  هوشنگ با عنوان« نخستین کسی که قانون می آورد»  دوره پیشدادیان آغاز می گردد و  با تهمورث و جمشید  و ضحاک و فریدون و....نوذر و گرشاسب ادامه می یابد وبا کیقباد دوره کیانیان آغاز می گرددو... و سه هزاره سوم در میانه های دوران لهراسب به پایان می رسد.

هزارۀ اول از سه هزاره چهارم دورۀ وحی دینی است . در هزاره دوم و سوم از این سه هزار ساله رویدادهای گوناگونی رخ می دهد از جمله افراط و تفریط کم می شود و پیمان(اعتدال) قویتر می شود. در این هزاره کسی نمی میرد مگر اینکه او را با سلاحی نابود کنند و یا از پیری بمیرد. شیرینی و چربی در شیر گاو و گیاه چنان کامل می شود که مردم نیازی به گوشت خوردن نمی یابند و در پایان این هزاره ، مردم شیرخواری را نیز رها خواهند کرد و به گیاه و آب بسنده خواهد نمود. در این هزاره ضحاک از بند  فریدون رها می شود و فرمانروایی خود را بر دیوان و مردمان از سر می گیرد .

در پایان این هزاره سوشیانس طی پنج روز نیایش به جای می آورد تا مردگان زنده شوند. سپس  نوشابه ای خواهد ساخت که به مردگان برپا خاسته ، عمر  جاودانی می دهد.

خوشبختی بی پایان و بی حد و مرز خواهد بود. این، بازگشت به سوی وضع پیش از آفرینش نیست، بلکه بیشتر توصیفی از همۀ نیروهای بالقوۀ اورمزدی و فرمانروایی قطعی اوست. بدی کلا از میان خواهد رفت و زمان کرانه مند به زمان بیکران خواهد پیوست.