چه کسی باور می‌کند رستم؟

چه کسی باور می‌کند رستم؟

نوشته: روح انگیز شریفیان

انتشارات مروارید

چاپ ششم – ۱۳۸۶

تیراژ ۲۲۰۰

قیمت ۲۶،۰۰۰ ریال

برنده جایزه بنیاد گلشیری، آذرماه ۱۳۸۳ برای بهترین رمان اول سال ۱۳۸۲

***

"دلم آشوب می‌شود، نه از بوی دوا، ار هر چه داریم، از هر چه داشته‌ایم و از دست داده ایم. از آن‌چه نیست و نداریم و باید می‌داشتیم. از این که دیگر برایم فرق نمی‌کند چه کسی کجا و چرا زندگی می‌کند رستم. آه رستم...."

***

رمان خانم روح‌انگیز شریفیان، زندگی نامه زنی میان‌سال است. زنی که بلافاصله بعداز ازدواج در مهاجرتی خود خواسته، هم‌راه همسرش، به نقاط مختلف جهان سفر می‌کند. کتاب در سفری با قطار نوشته می‌شود. سفری که بستری شده برای نوشتن آن‌چه که بر وی گذشته است. این سفر فرصتی است برای مرور بر خاطرات و گذشته‌ای که دیگر قابل تکرار نیست.

راوی داستان –شورا- می‌کوشد با یادآوری خاطرات روزگار گذشته شاید امروز ِ خود را تسکین دهد. امروزی که درونش از آن عشق آتشین دوران جوانی به همسرش –جهان- تهی شده است. همسری که با روزنامه دیواری بین خودش و او کشیده است.

هر از گاهی در طول کتاب نیم نگاهی هم به دور و بر فعلی اش می کند. با خطوطی که در مورد مسافرین قطار یا آن‌هایی که در آن طرف پنجره ایستاده اند و معمولن هم از وی دور می‌شوند. که این بازگشت به زمان حال در جای جای داستان بسیار به موقع است. جاهایی که می توانی کتاب را کنار بگذاری و بروی سر یخچال مثلن. چرا که می‌دانی چه می‌گذرد.

حروف کتاب در سطوری با حروف ایرانیک نوشته شده است. مخاطب بسیاری از این بندها، رستم است. و اما رستم.

رستم پسرکی بوده یکی دو سالی کوچک تر از شورا که از ده به شهر آورده‌اند تا در منزل پدر بزرگ راوی کار کند. شاید واژه منزل در این جا شما را به اشتباه بیاندازد. در واقع راوی در دوران قبل از مهاجرت در خانه‌ای زندگی می‌کرده چون خانه دایی جان ناپلئون. چند خانه چسبیده به یکدیگر. با ساکنانی که همه فامیل‌اند.

شورا شیرین ترین خاطرات را با رستم دارد. رستمی که در کودکی تنها او اجازه داشته گربه مادر بزرگ را نوازش کند. گربه ای که نامش لوسی است. رستم بعدها خودش گربه ای دارید به نام مامی. شورا در جوانی تمام وجودش مملو از عشق به جهان بود، رستم به نظر می‌رسد که خیلی در بطن ماجرا نیست. با این‌که با هم بزرگ می‌شوند ولی به طور مثال نه در مراسم عروسی وی رستمی هست و نه در هنگام ترک وطن. شورا خیلی دیر فهمید که رستم نه می‌توانست در عروسی او باشد و نه می‌توانست با وی وداعی داشته باشد.

از این زاویه رمان خانم شریفیان در موارد بسیاری یک رمان عشقی محسوب می شود. ولی درمجموع من کتاب را مرثیه ای در رثای آن چه که قهرمان داستان از دست داده است می دانم. از عشق و میهن و ...

"کسانی که در ایران هستند در آرزوی آن چیزهایی هستند که فکر می‌کنند می‌توانند درخارج به دست آورند، و آن هایی که در خارج اند در حسرت آنچه که از دست داده‌اند"