خدا حافظ آقای سحابی

مهدی سحابی

1323-1388

مترجم شهیر مجموعه کتاب های

در جستجوی زمان از دست رفته، اثر مارسل پروست در پاریس درگذشت.

محمود دولت آبادی و جواد مجابی

محمود دولت آبادی در تشییع مهدی سحابی گفت:

دیگر نمی توانم مرگ دوستانم را باور کنم.

محسن مهدی بهشت چهارشنبه 20 آبان‌ماه سال 1388 ساعت 01:06

نظرات 6 + ارسال نظر

شهرام عدیلی پور

شنبه 23 آبان‌ماه سال 1388 ساعت 02:23 http://www.shahbara.blogfa.com

واقعن حیف . حیف و صد حیف . افسوس و صد افسوس که این بزرگ مرد هم از دست رفت . چه قدر با ترجمه ی مادام بواری و مرگ قسطی او عشق کردم و لذت بردم . چه قدر در جست و جوی زمان از دست رفته اش عالی است . چه مترجم بزرگی رو از دست دادیم . ممنون از شما به خاطر این یادآوری و حق شناسی .

خیلی دوست دارم مرگ قسطی را بخوانم. اسمش برایم جذاب است. دیگر هیچ چیزی از آن نمی دانم.

شهرام عدیلی پور

یکشنبه 24 آبان‌ماه سال 1388 ساعت 16:02 http://www.shahbara.blogfa.com

مرگ قسطی کتابی است از فردینان سلین که نشر مرکز آن را منتشر کرده است . من هم نقدی بر آن نوشته ام که می توانید در آرشیو وبلاگ ام در پست اردیبهشت ۸۸ پیدا کنید .

نرم و آهسته به سراغتان خواهم آمد.

فرانک

چهارشنبه 27 آبان‌ماه سال 1388 ساعت 12:04 http://bestbooks.blogfa.com/

با ترجمه های عالیشون لحظات بسیار خوبی را به ما هدیه دادند روحشون شاد
بارون درخت نشین - مادام بوواری- دسته دلقک ها- مرگ قسطی- دانه زیر برف

یک دوست

شنبه 30 آبان‌ماه سال 1388 ساعت 11:49 http://www.nashre-daf.blogfa.com

با سلام
اگر علاقه داشتی تا با داستان مسلمان شدن برخی زنان و دختران در آمریکا آشنا بشوی به وبلاگ ما سری بزن!

چشم.

پروانه

یکشنبه 1 آذر‌ماه سال 1388 ساعت 09:18 http://www.parvazbaparwane.blogspot.com

این دولت آبادیه که این حرف روی میزنه. ولی من دیدم آدمایی سالمند که به جا مانده اند و مرگ همسر فرزند نوه داماد خواهر برادر....بر اثر انواع دلیل های مرگ دیده اند و می بینند و در عزا ها بنا به عادت چهره ی غمناک دارند و در عروسی ها کمی خوشحالند....

وقتی که سن بالا می رود، انسان به شادی ها و غم ها خو می گیرد. بسیار دیده می شود که به قول شما پیرترها در مراسم ختم به اندازه جوانان احساسات نشان نمی دهند و هم چنین در شادی ها. عادت می کنند. یا شاید بنا به باورشان در مراسم ختم فکر می کنند بزودی به دیدار دست رفته شان نائل می شوند. و در عروسی ها هم باور دارند که شادی آن لحظات خیلی هم جاودانه نیست.