کلاغ آخر از همه می رسد

کلاغ آخر از همه می رسد   

داستان های کوتاه  

ایتالو کالوینو  

ترجمه ی رضا قیصریه . اعظم رسولی . مژگان مهرگان  

"چگونه می توان هم از مردم گریخت و هم از نزدیک با ایشان و برایشان زندگی کرد؟ چگونه می توان هم به زندگی آدمیان و قراردادهای دیرینه ی آن پشت پا زد و هم برای آنان و به کمک خودشان زندگی نو و نظم نوینی را جستجو کرد؟ بارون روندو به این پرسش ها پاسخ می گوید . 

پاسخی نه با وعظ و نظریه پردازی  که با خود زندگی اش. با شیوه ی زیستنش می آموزد که برای آدم همه چیز شدنی است تنها به این شرط که بخواهد و بهای آنرا بپردازد.  بارون روندو از سنت های کهنه و قید های بی چون و چرای اجتماعی می گریزد و شیوه ای از زیستن را برای خود برمی گزیند که دیگر کوچکترین همانندی با زندگی مردمان ندارد. زمین سفت و آشنای زیر پا را رها می کند و به زندگی در راه پیچاپیچ و لرزان بالای درختان می رود یعنی می توان گفت که دنیای دیگری را جایگاه خود می کند. اما نه که در برج عاج بنشیند. فاصله گرفتنش از زمین برای دوری جستن از مردم نیست. برعکس . پنداری در جستجوی میدان دید گسترده تری به میان شاخ و برگ درختان می رود تا همه چیز را بهتر و بیشتر ببیند تا بهتر بتواند به آنچه برایش شورش کرده عمل کند. "   

مهدی سحابی / قسمتی از مقدمه ی کتاب بارون درخت نشین

ایتالو کالوینو را با بارون درخت نشین شاختم و حالا که بعد از سالها نگاه می کنم می بینم مهدی سحابی عزیز چقدر کامل در مقدمه بارون درخت نشین خود ایتالو کالوینو را با عصیانگری هایش و با تمام متفاوت بودنش  به ما معرفی کرده. موجودی غیر قابل پیش بینی با داستان هائی غیر قابل پیش بینی! کلاغ آخر از همه می رسد یک مجموعه ی داستان است با ۲۲ داستان بسیار کوتاه و بسیار خواندنی به همراه یک زندگی نامه و همینطور بخشی با نام داستان هائی که ننوشتم که به اندازه ی خود داستان ها خواندنی است.  

اینکه می توانیم در ۲۵۲ صفحه اینهمه شخصیت های متفاوت و جذاب (از جمله خود نویسنده )‌ را بشناسیم و این پایان های گاه بسیار عجیب و در عین حال ساده را بخوانیم کتاب را بسیار جذاب می کند .

ما می گوییم کلاغ به خانه اش نرسید!  و او می گوید کلاغ رسید گرچه آخر از همه ... و این نام یکی از اثرگذارترین داستان های این کتاب است. این یکی هم مثل بعضی های دیگر از جنگ می گوید با زبان خاص خود کالوینو.  روایت های جنگ را انگار هرچقدر هم بدانیم باز با دیدگاه های مختلف آدم ها حرف های تازه ای در آن پیدا خواهیم کرد. و داستان هائی هم که از جنگ نیست گاه به نظر بسیار پیش پا افتاده می رسد فقط با خواندن آخرین پاراگراف است که به شکلی ناگهانی به فضای خاصی که او ترسیم کرده بود پرتاب می شویم. و این غیر منتظره بودن بسیار دوست داشتنی است.