به دنبال فردوسی

 نام کتاب: به دنبال فردوسی 

نویسنده: محمد حسینی 

ناشر: ققنوس 

قیمت :2500  تومان

این کتاب برای نوجوانان نوشته شده که اطلاعات خوبی در لابلای آن هست و شرح زندگی فردوسی از زبان خودش است. 

سختی ها و در عین حال ذوق و شوق شاعر را برای پدید آوردن شاهنامه و ادامه دادن کار دقیقی را نشان می دهد. البته قسمتهایی از این کتاب با پژوهش هایی که هم اکنون شده تکذیب شده اند ولی برای آشنایی نوجوانان با فردوسی خوب است 

 نویسنده این یادداشت: سالار

قسمتی از کتاب:

به گذشته فکر می کند. به شوکتی که از آن زیاد شنیده است.پدرش را به یاد می آورد که هر شب برایش از تاریخ درخشان ایران می گفت. 

زیر لب می کوید:«چطور چنین شد،چطور؟» 

سر تکان می دهد. معلم زردشتی اش را به یاد می آورد، مرد گوشه گیری که در خانه ی کوچکش به کودکان علاقه مند زبان پهلوی یاد می داد و گاه با حسرت می گفت:«این اعراب حتی به گفتهی پیامبر خود هو وفادار نیستند.»  

حالا خیلی خوب می داند که رسول اسلام همه ی مردم را برابر می دانست و هیچ کس را برتر ازدیگری نمی دانست مگر به تقوی. 

آه می کشد. با خود می گوید:«و حالا ما موالی* اعراب شده ایم.افسوس»  

معلم مکتب خانه را به یاد می آورد که دهقان بود و خوب تاریخ می دانست. 

در س که تمام شد هیچ کدام از بچه ها نمی رفتند. همه منتظر می ماندند تا ادامه ی داستان روز قبل را بشنوند. 

معلم به صورت تک تک بچه ها نگاه می کرد و می پرسید:«کجا بودیم؟» 

همه یک صدا جواب می دادند و معلم آغاز می کرد. 

«بیژن و منیژه»،«رستم و سهراب»،«اکوان دیو»، این ها از آن معلم خوب شنیده بود. 

قصه گفتن معلم به پایان می رسید و بچه ها همهمه کنان می رفتند. 

یک بار صبر کرده بود تا معلم بلند شود و کتابش را ببندد و به راه بیفتند. چند قدم عقب تر به دنبال معلم رفته بود. 

«بگو پسرم.» معلم این را گفته بود وآهسته رفته بود تا این شاگرد کنجکاو به او برسد. 

«یعنی رستم واقعا نفهمیده بود که سهراب پسر اوست؟» 

«مگر خوب گوش نکردی؟» 

«گوش کردم استاد ، اما باور کردنش سخت است.» 

«سخت است یا تلخ؟» 

«هر دو استاد.» 

معلم لبخند زده بود. 

«استاد ،ممکن است این قصه روایت دیگری هم داشته باشد؟» 

«ممکن است» 

.. 

... 

مدتی در سکوت پیش رفته بودند 

«چند سالداری پسرم؟» 

«هشت سال استاد. سال 329 به دنیا آمده ام.» 

«می دانی این سال، سال مرگ رودکی است؟» 

«می دانم استاد.» 

«رودکی را می شناسی؟» 

«می شناسم استاد.» 

معلم ایستاده بود و او از حفظ خوانده بود: 

بوی جوی مولیان آید همی  یادیار مهربان آید همی 

... 

معلم به پسرک هشت ساله نگاه کرده بود. 

.. 

«پدرت مرد دانشمندی است.» 

«میدانم.» 

«این شعر را از او آموخته ای؟» 

«با راهنمایی او از روی کتاب خوانده ام.» 

«قصه ی این شعر را می دانی؟» 

«نه استاد، مگر شعر هم قصه دارد؟» 

«بله،هم شعر،هم شاعر، هم شنونده ی شعر،همه قصه دارند.» 

..... 

---

*موالی :بنده ی،زیر دست