گاتها سرودهای مینوی زرتشت

نام کتاب: گاتها سرودهای مینوی زرتشت

دکتر حسین وحیدی

انتشارات امیر کبیر

176 صفحه

بها:14000 ریال 

در فاجعه ی کتاب سوزان حمله ی اعراب در زمان ساسانیان بسیاری از نامه های باستان از بین رفته اند. گاتها ، سرودهای زرتشت از این گزند دور مانده است.از دیر باز، مغان زرتشی برای رسیدن به مقام، باید گاتها را به یاد می سپارند به همین دلیل گاتها دست نخورده سینه به سینه به امروز رسیده است.

بسیاری بر این گمانند که شعر و شاعری از زمان رودکی آغاز گردیده است ، ولی ایرانیان باستان دارای شعر بودند که گاتها از کهن ترین سروده ها است.گاتها به  زبان اوستا در 1768 پیش از میلاد سروده شده است.

ایرانیان از آن تاریخ یکتا پرست و دارای کتاب بودند. در گاتها ، سروده ها سراسر ، فراخواندن مردم به راستی ،اندیشه ی نیک و خرد ورزی و باز داشتن از پیوند با دُروند است. 

 دو سروده از گاتها: 

2/47

کسی که در پرتو پاکترین اندیشه ها،

راه بهترین را می پوید،

و زبانش گویای اندیشه ی نیک است،

و دستهایش

به کارهای پارسایی گشوده است،

تنها یک اندیشه دارد:

اهورامزاد، آفریننده و پروردگار و سرچشمه ی

راستی است

8/34

ای مزدا،

براستی ، دُروندان،

با کردارهای خود ما را هراسان می دارند،

زیرا آنان ،

برای مردم تباهی و ویرانی می آورند،

توانمندانشان به ناتوانان ستم می کنند،

با آیین تو دشمنی می ورزند،

هیچ گاه به راستی نمی اندیشند،

و از اندیشه ی نیک می گریزند و روی می گردانند.

اوستا، زبان ایران باستان و ریشه ی بسیار زبانها ی آریایی است .سروده های گاتها دارای موسیقی ای است که هم اکنون  موبدان زرتشتی در آ تشکده ها می خوانند. وزن و آهنگ در گاتها  به وسیله پژوهشگران  به اثبات رسیده است. در فصل «آهنگ گاتها» در این کتاب می توانید به چند نمونه آن دست یابید.

زبان اوستایی ریشه ی زبان فارسی است و میان زبان اوستایی  و دیگر زبان های آریایی همانندی های بسیاری است که در  فصل پایانی کتاب ده صفحه  به شکل زیر نمونه هایی آورده شد است و باقی را نگارنده به زبان شناسان واگذارده است.

فارسی      اوستایی           انگلیسی 

arm   بازو            اَرمَ                 

 است        اِسته                     Is  

دُروند=پیرو دروغ، گمراه از راستی و پاکی، زیان رسان، نادرست و تبهکار و ویرانگر و نابکار. یاد آوری می شود در اوستا واژه «دروغ» دارای معنی بسیار گسترده ای است که همه ی بدی ها را در بر می گیرد. ناراستی ، ناپاکی، زیان ، نادرستی، تباهکاری، ویرانگری و نابکاری.